Hoe zit het met het landschap dat je een paar weken links zal moeten laten liggen?
Meimaand, dus ziet het er prima uit. Alle loofbomen staan nu in hun prilste groen, veldbloemen floreren. Boterbloemen in de weiden, fluitekruid en smeerwortel langs de kanten. De meidoorn staat in grote struiken te geuren, bloemkandelaars branden in kastanjebomen, het gras is om in te bijten. Dat doen de koeien en hun jonge kalveren wel.
Alles is belofte, alles is nieuw. Hoe kan je niet van de lente houden? Jonge, jonge paartjes staan hartverwamend te strelen en te zoenen of lopen op zoek naar elkaar de veldwegen in. Je herinneringen aan vroeger gaan mee. Vogels fluiten ze mee naar boven en het wisselspel van zon en wolken zorgt voor de juiste belichting. Je slaat het op in de donkere kamer van je hoofd en als je een tijd niet in dit lentelandschap kan lopen ontwikkel je maar alle foto's als bloesems om met je verbeelding naar te kijken en aan te ruiken.