een zomeravond met zachte late avondzon. die zon dringt de ganse dag niet door tot hun kleine, tussen andere huizen ingesloten koertje. daar staat een grote trampoline die haast de ganse ruimte inneemt. we passeren op het smalle fietspaadje langsheen de huizenrij en zien vader en kinderen springen dat het een lieve lust is. ze gaan hoog en maken tussendoor speelse bokkensprongen. ze joelen en juichen, zelfs in de schaduw. ik zou er de zon op het gelaat nog bij willen hebben, maar zij zijn doodgewoon gelukkig, hun plezier kan niet op.
ik zal ze als een voorbeeld voor me nemen: blij zijn on the dark side of the moon.
de volgende avond rijden we er opzettelijk weer voorbij. ze genieten evenzeer bij een springen dat dag en nacht door lijkt te zijn gegaan. en ik probeer mee te springen, in gedachten blij en uitgelaten, zelfs in de schaduw.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten