vel

"mijn vel is zo dun geworden," zegt de vrouw van bijna tachtig, "iedere keer als ik ergens tegenaan stoot of met iets wat heviger in aanraking komt, krijg ik blauwe plekken of gaat de huid stuk." het is oud worden, een teken daarvan, maar voor de rest geeft ze niet toe aan haar leeftijd. bij de gepensioneerdenbond wil ze bewust niet omdat ze dan " zo oud is". zoveel mogelijk trekt ze alleen haar plan, hulpeloosheid op haar jaren wil ze zoveel mogelijk verbannen. ze promoot beweging en past het principe zelf toe: zoveel mogelijk zelf, een ganse grote tuin nog onderhouden met hier en daar een beetje hulp. nog overal naartoe, met de eigen auto in de buurt en verder met het openbaar vervoer: ze ziet het als een uitstap. haar eigen was en plas, haar eigen gang, ze wil zich zoveel mogelijk alleen uit de slag trekken. dun van vel geworden, jawel, maar een taai vel blijft ze!