Kringen

Een mens behoort tot zoveel kringen,
met zoveel andere, meestal onbekende mensen
heeft hij zoveel gemeen.
Interesses, wensen, irritaties, gevoeligheden.
Een heel web zou het zijn als je het
in al zijn kringen weergaf en
je voelde je nooit meer alleen.

Zalf

De zachtheid en het geuren en het trage helen en strelen
van de zalfjes voelen die met veel zorg en na veel zoeken
voor mensen die ze nodig hebben zijn gemaakt.
Ze op doen en er mee gaan slapen voor hun nachtwerk
tussen de versgewassen lakens van een ontvankelijk bed.

Stof

In het grote stoffenmagazijn gewandeld.
Allerlei soorten stoffen bekeken, sommige even bevoeld.
Bedacht wat ik allemaal in welke stof zou willen hullen, wikkelen, bekleden.
Je eigen bonte kleding kunnen maken, wat een luxe:
al die zelfexpressie.
Niemand houdt je tegen, zegt mijn vrouw.
En ik koop en ik hul en ik wikkel, van Indisch tot Afrikaans:
ook deze wereld gaat weer open voor wie er binnen wil
en zich aan snit en naad wil wagen.

Nipt

Met een hand de fiets sturen,
met de andere hand snuiten.
Een jong konijntje besluiteloos
voor je op je pad.
Glipt nipt tussen de wielen door.
Oef. Je had kunnen vallen.
Er had een konijnnennekje
gebroken kunen zijn.
"Altijd je tweee handen
aan het stuur," dat
zeiden de ouders vroeger altijd.

Tijd

Soms geven mensen je
zoveel aandacht dat je
grenzeloos dankbaar bent.
Naar jou luisteren,
naar jou kijken.
Tijd van hun tijd.
Tijd van hun tijd
op aarde.

Lens

Lens haalt dingen dich-
terbij. Plots staan ze voor je
neus. Nieuw perspectief.

Wit

Witte sneeuwklokjes.
Nu de sneeuw weg is, zie ik
ze al beter staan.

Weetje

Plompverloren vraag je iemand iets waarop hij niet antwoordt,
en plots voel je aan dat je onbewust een grens hebt overschreden,
dat je ongeweten op een terrein bent gekomen
waar hij je niet wil.
Je krabbelt terug, een beetje onhandig,
je zegt in de plaats iets over jezelf,
geen groot geheim is het, gewoon een weetje.

Vogel

Een luide drilboor noodgedwongen aan het werk in een afgesloten ruimte.
Een voor zijn brood gedwongen man die ze bedient.
Ik die er net nu noodgedwongen ben.
Ik voel me als een gevangen vogel in een te kleine kooi
waar hij uit wil en vliegen, vliegen!

Zorgvuldig

Na lang hoor ik weer eens het woord "zorgvuldigheid."
En ik denk: eindelijk!
Het is de nagel op de kop.
Ik voel me immers zoals Kristien Hemmerechts op haar 53 (bijna helemaal mijn leeftijd) zegt: ik wil alles een beetje gaan afronden.
Daarvoor is de in dit wat ouderwets klinkende woord aanwezige zorgvuldigheid vereist.
Het ruwe materiaal dat ik heb verzameld polijsten.
Afronden. Afwerken. Bijschuren. The finishing touches.
Alles zo met zorg en kwaliteitsvolle aandacht bejegenen en vullen, vervullen,
dat het naar jouw vermogen àf is.
Eén van de heilige drievuldigheden in ons aardse leven zou ik zeggen:
heilige zorgvuldigheid.
Nu nog de andere twee opsporen en toepassen.

Kraaien

Overal die zwarte kraaien die langzaam opvliegen en zich dan traag weg laten waaien met de wind. Alsof er geen gekleurde vogels meer zijn en iets donkers zich aanmeldt. Ik zoek een zangvogel, ik wil een vinnig pluimenkleed vinden.

Jarig

De vader doet zijn mooiste pak aan nu zijn dochter vijftig wordt en dat viert. Hijzelf is ook tachtig, dan moet je je beste pak niet meer sparen. En ook met zijn woorden en zijn gebaren
en zijn lachen is hij terecht niet karig. Hoe meer feest voor de dochter, denkt hij, hoe beter.

Eenvoudige combinatie.

Een makkelijke schotel, maar zo smakelijk. Vers gesneden witloof van bij de boer, een geel gekookt eitje van een scharrelkip en dungesneden plakjes beste rauwe hesp. Daar een volkorenboterham nog bij. Eenvoud die verrukt.

Wachten

Wachten tot het juiste licht op de dingen valt zodat een foto ervan, een tekening met licht tenslotte, zo goed mogelijk tot zijn recht komt. Als je zo zit te wachten zijn er veel donkere, ietwat sombere dagen waar de dingen er niet op hun voordeligst bij staan. Maar als het juiste licht er dan is, en alles lijkt te stralen, in een tovergloed te baden voor wie er gevoelig voor is...
Dan gooit de wereld haar verhullende mantel af en zie je haar natuurlijke klasse in het puurste licht.

Extra

Het oude, kinderloze koppel geeft aan verre neven en nichten alle spullen en prullen weg waar ze geen waarde meer aan hechten, die ballast, onzin zijn geworden. Maar voor de ontvangers betekenen ze iets extra, iets wat hen uit andere levens in de schoot valt, een versiering. En met een soort bewondering leren ze tegelijk nu opkijken naar nonkel en tante die de onvermijdelijk naderbij komende dood recht in de ogen durven te kijken, hem tarten, en van plan zijn hem van een zo kaal mogelijke reis thuis te doen komen.

Rapen

Na jaren vol zware zorg en onrust is de vrouw haar man kwijt. Eigenlijk een opluchting, maar een mens mag het niet zeggen. "Ik ben altijd couragieus geweest," zegt ze, "en ik ben van plan er nog iets van te maken, want ik heb de laatste jaren niet veel gehad." En dat is ontroerend en dapper,
een laatste, ietwat wanhopige stormloop op het leven nu ze zelf al zeventig is. Maar te laat is het nooit om te rapen wat er te rapen valt, en als het helpt moet je zelf ook maar wat aan de boom gaan schudden.

Bruis

De levenslust en de dynamiek horen en zien waarmee begaafde jonge mensen zich op hun muziek gooien. En weer mee willen bruisen, jong en wild en roekeloos. En dan thuis de verhoudingsgewijs saaie muziek spelen die de jouwe is. Maar je probeert hem met iets meer sprankeling te spelen, bruisend water in plaats van plat - al is dat misschien het puurste.

Start

Iemand schat hem een paar jaar ouder dan hij werkelijk is.
En het is een nederlaag.
Weg, weelderig eten en wijn.
Welkom, beweging en bewustzijn.
Start van een spartaans leven.

Verkleinwoordjes

De eerste groene blaadjes
van het sneeuwklokje gezien:
de eerste durf van een kleine onderdaan
in de staart van de winter.
Spontaan komt een kindermelodie
in het hoofd.
'Sneeuwklokje klein,
sneeuwklokje fijn,
nu zal het vast gauw lente zijn.'
De teerheid ervan zit in
het verkleinwoord, als in
het woord lieveheersbeestje.

Voorproefje

Nog te vroeg voor lente,
maar al potgrond kopen,
dat hij klaarligt.
Al wat oefenen met de rug,
voor het bukken en buigen,
en dat tussen het groen
op de aarde
waar nu de sneeuw
nog maar een paar daagjes
weg is.

Goede dwang

Een boek in de schoot
dat je dwingt
tot traag lezen
en herlezen.
Dankbaar zijn
voor die dwang,
voor de raderwerkenoefeningen
in je hoofd.

Op klanken wachten

De tover van instrumenten,
zoals ze daar veelsoortig staan en hangen
in het uitstalraam van de winkel.
Binnen willen gaan
en met een instrument in de hand
buiten willen komen.
En denken dat er dadelijk
mooie melodieën en
meeslepende ritmes zullen zijn.
Ga maar aan het werk,
ga maar aan de slag
en als veel vlot in je vingers zit
zal misschien, als ze wil,
de muze ook komen.

Neuzen

De tulpebollen
tonen hun neus. De lente
staat aan de voordeur.

Stoofvlees

Voor het eerst ongeveer zelf stoofvlees gemaakt.
Ui aangestoofd in boter. Vlees in de kookpot gekieperd.
(Het vlees natuurlijk niet zelf uit een rundskarkas gesneden.
Daar houden wij ons liever vèr af.)
Op smaak gebracht met peper en zout en blokjes
geconcentreerde rundsbouillon. Water bij. Een flesje bruin bier.
Laten koken en roeren. Voor het eerst deze simpele handelingen
grotendeels zelf verricht. (Een en ander fluisterde zijn vrouw hem in het oor.)
En volgende maand wordt hij drieënvijftig!

Dag

Een nieuwe dag. En altijd denken:
Dat ik dit nog mag meemaken.