Gansjes

Er zijn vier nieuwe gansjes op de wei gearriveerd.
Ze waren nu groot genoeg, vond hun mama,
om op eigen pootjes te staan.
Oom Wiwi importeerde ze
van bij de buurman. Die had al een hele kudde
ganzen op zijn erf lopen. Het gekwaak daarvan
vond hij nu wel al genoeg.
Dus: hij gaf ze cadeau. In ruil: voor elke gans
een flesje wijn dat de buurman uit kon drinken.
's Avonds als hij tv keek met zijn vrouw.
Als er ganzen in een of andere film figureerden,
ging hij gauw even een glaasje water drinken
of een plasje doen. Gansjes had hij in zijn hele leven
nu al wel genoeg gezien.

Omdat de wei zo groot was
maakte nonkel Wi een stukje van de weide af.
Wat oude weidedraad om wat appelaars gespannen
om de draad zijn steun te geven.
Daar wat gepunte stokken tegenaan geklopt.
Twee oude golfplaten over elkaar voor hun hok.
Een oud plastiek badje uit zijn eigen kindertijd
werd een plonsvijver voor de vier nieuwe weidebewonertjes.

Een naam moesten ze ook hebben, fluisterde nonkel Wiwi
Kobe in het oor.
Met tante Lien bedacht hij hun vier namen.
Eenvoudig.
Plif Plof Plaf en Ploef werden afgeschoten.
Deed teveel aan hun grote ganzenpoten denken
die door het weidegras zouden ploffen en het helemaal
platwalsen.

Nee, liever dan:
Kwak, Kwek, Kwik en Kwok. Vier klinkers op een rijtje,
elk met zijn eigen aard.
Die zagen ze nu nog zo goed niet.
Oma stelde voor: schrijf op elk gansje zijn naam,
of zijn klinker.
Maar dat stond zo slordig op hun jonge, nette
jongeganzenvel. Ze zouden hen wel leren kennen
aan hun eigen eigenaardigheden.

Straks zou de eerste nacht in hun nieuwe wei
over hen vallen.
Nieuwe geluiden die ze nog niet kenden.
Een hok dat anders aanvoelde. Gras dat van een andere
soort en vol met andere bloemen was.

O, zo moederziel alleen die gansjes.
Gelukkig konden ze warmte zoeken bij elkaar.
En dat, dat deden ze ook.
Als je nu buiten, onder de maan, in hun hok gaat kijken,
liggen ze alle vier met hun halzen haast in elkaar
gekringeld te slapen. Nachtmerries hebben ze
niet, maar ook nog geen vrolijke dromen, toch.
Die zijn voor later.