je bent gewoon rustig en warmpjes aan het fietsen als plots de mist neerslaat over het kustdorpje op het eiland.
plots, als een sneeuwbui over het land, als een hand voor een geeuwende mond,
als een knal bij een schot - en alles wordt koud op de fiets, aan het stuur, zo koud als de koude handen die rood beginnen zien van het getintel.
alles slaat om, zonder aankondiging, van het een in het ander,
als een ramp, als een bewijs dat het lot sterker is dan je wensen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten