Weelde

I

Slank. Blond. Blauwe ogen.
Jong en mooi is het meisje van vijftien.
De jongens schieten toe.
Zij weet met haar weelde geen blijf.
Op het dorpsfeest komt ze uit een bosje bomen,
pulkt nog aan de rits van haar broek,
stopt haar T-shirt weer goed.
Aan de andere kant verdwijnt een jongen,
een krullebol met vingers die geproefd hebben
van jonge honing.

II

Oh! Een borst tegen zijn schouder.
Een been tegen zijn hand.
Stilaan in hem: warmte.
En haar ogen!
Schijnbaar nietsvermoedend kijken...
Dan zet ze zelf
zo snel de pas erin
tot ze kan zeggen:
"Krijgt de dame dan geen hand?"
Hand blijft in handje liggen,
een zoen komt langzaam op een wang.
Het hart blijft heel de avond bonzen.
En diep in de geheimste raten van hun lichaam:
de eerste druppels nectar.