Vrouw

De man is moe geslagen door de zorgen.
Hij wil ze uit zijn lijf fietsen,
al is het een regendag
om geen hond door te jagen.
Toch jaagt hij zichzelf erdoor,
en komt, hoe kan het anders,
hondsmoe thuis.
De vrouw, die hem al weken
heeft zien tobben en zijn moeite
heeft meegemaakt, laat haar
groot hart spreken.
Ze laat een warm bad voor hem
vollopen, en ze boordt het af
met brandende kaarsjes,
als met haar liefde
die zijn hart verlicht,
en de zorgen blaast hij
voorlopig dan maar even weg
als een veertje.