golfslag

aan zee. zich sterk maken, opspringen, zich opgooien tegen de golven - dat zie je jonge knapen daar vaak doen. ze rillen een beetje , ze hebben misschien kippenvel van de kou maar ze rekken zich en maken zich zo groot mogelijk en springen op, net als weer een nieuwe golf komt aangerold. met hun borstkas gooien ze er zich tegenaan, hun ogen knijpen ze even dicht, hun haar verwaaiert en hun handen zijn tot vuist gebald voor de botsing. maar juist die botsing is hun magisch moment, de confrontatie die ze zoeken, en ze genieten puur van deze krachtmeting met een van de elementen. meeuwen dobberen op zee, verder aan de einder nog het rustige wit van zeilschepen, op het strand geroezemoes van het volk, maar hier tussen watergolf en mensenlichaam speelt zich meer af: inschatting en besef van de mens hoe klein hij is maar hoe groot hij wil en kàn zijn: jonge knapen die zich groter trachten te maken dan ze zijn en dan uitdagend opspringen tegen de hoge, ruisende, bruisende golven.