boerderij

de boerin op jaren droomt soms dat ze 's morgens opstaat en alle gebouwen van hun oude boerderij zijn verdwenen. en dat is merkwaardig genoeg een opluchting omdat ze er na de dood van de boer zomaar staan te staan en te verweren en hier en daar barsten en roest en scheuren vertonen. en dan moet zij hun kinderen of familie of anderen vragen daar iets aan te doen, terwijl ze liefst niemand lastig valt. ze had er willen kunnen blijven werken natuurlijk, met haar zingende, goedgemutste boer die onze lieve heer veel te snel op de hooizolder van de hemel een handje is gaan toesteken. er waren koeien om te melken en kalveren om dartel op de wei te zien huppelen, er was graan om te oogsten en stro om op hoge karren naar de stallen te voeren. er was prei om in lange rijen te planten zodat de mensen soep konden maken, er waren aardappelen om uit hun kuilen te zien opschieten en hoge maïs waar fazanten en hazen in de herfst uit wegvluchtten als hij door de grote maïsmachine verwerkt werd. er waren vroege ochtenden en late avonden vol blozend werk, er waren weiden om af te spannen, er was verse melk om te leveren en aan de buren voor hun dagelijks gebruik te verkopen. er was een leven dat mooi en goed gevuld was, en natuurlijk is er heimwee, veel heimwee maar ook de wil om er voor al wie achterblijft het beste van te maken, het hoofd omhoog, de schouders sterk en met een groot, goed hart.