tortels

jongetje had twee gezellig roekoënde tortelduifjes. een grote appelsienenkist was met gaas bekleed, aan de buitenmuur gehangen en daar zaten ze op hun stokje zo te zien blije tortelduifjes te zijn. jongetje zorgde er goed voor, jaren, elke dag trouw zovele bezoekjes en eten en drinken bijvullen. tot ze thuiskwamen van de begrafenis van grootmoeder: twee slappe lichaampjes in de kooi, waarschijnlijk bloed uitgezogen door een wezel. zielig aan de muur nu lege appelsienenkist met nog wat opgehoopte stront onder het stokje. en een kinderplezier, en illusies over het duren der dingen en der dieren verdwenen.