H.

Jonge studente.
Boek op haar benen koestert
ze zich in de zon.

Eind maart

Kievit is er weer,
voert zwierig zwenkvluchten uit
boven de velden.

Stuk

Als een hertengewei
ligt hij er bij: gescheurde
notelaarstak.

Ei zo na

Lentemoe dobberen
door de maand maart. Haast
kapseizde zijn bootje.

Ravage

Elzentaktrosjes
bij bosjes op fietspad na
felle zuidwester.

Techniek

Als pompen staan
grote weegbreebladeren te zuigen
langs beken.

En avant march!

Trouwe soldaat. Steeds
op stap in de molen van
werk en plicht. Gegroet.

Aum

Yogamatje. Haar
leden rekken, strekken zich.
Adem. Vrede. Rust.

Oud en getrouw

Trouwe hond. Ten einde
geleefd zijn spuitje. Nog
dat blaffen, die blik.

Documentaires

Die documentaires op de BBC!
Invisible Worlds nu weer: betoverend.
Nanotechnologie van spinnenwebben en
kleefvoeten van gekko's.
En de kookkunst, en de borsten, en de poëzie
van The Delicious Miss Dahl. Met een vleugje
literatuur tussendoor, en een flair van
terloopse, vanzelfsprekende gezelligheid
en oerdegelijke, traditionele luxe.

In verse regen-
druppels op ruiten glanst snel
weer open: de zon!

Maartse grillen

In verse regen-
druppels op de ruiten gauw
weer stralend de zon.

In verse regen-
druppels op ruiten spat
snel de zon weer open.

Spelletje

Maartsebuiengrijs
even vlug weg als het kwam.
Lucht breekt weer open.

Simile

Als baby's eerste
velletje: bomen in hun
lentetint van groen.

Voorkeur

Zwartwitte eksters
kapers op de kust van
geliefdere vogels.

Vooruit denken

Bramengewirwar
genadeloos gesnoeid:
vruchten in het vizier.

Voorzorg

Elke avond zet
hij zijn kippen op stok. Deur
dicht. Vos waart weer rond.

Trezeken Meyers II

Oude fruitbomen.
Namen als klokken. Je bijt
in melancholie.

Trezeken Meyers

Oude fruitbomen.
Je bijt in melancholie.
Namen als klokken.

Komaan!

De ponies bijten
waar nog nauwelijks gras staat.
Kom dan toch, lente.

Treurig schilderij

Geslepen kwam de
vos en doodde bloedrood twee
sneeuwwitte ganzen.

Als vanouds

Maart. Kievit is er
weer en voert zwenkvluchten uit
boven de velden.

Gegak

Samenscholing. Gan-
zengekwaak en gekwakkel.
Broeddrang in lijven.

Huisje

Nestkastje net groot
genoeg voor vinkje. Wip! Er
vlot binnenin.

Rijden

Fietser in landschap.
Hoor, voel hoe sterk zijn hart klopt,
content in zijn borst.

Camouflage

Tuinkabouter weer
gecamoufleerd tussen de
bebloeming rondom.

Open

Ontvankelijkheid:
tijd, openheid - en willen,
en durven krijgen.

Middel

Op de fiets verwerkt
hij wat net in het leven
woest op hem afkwam.

Fietsend verwerkt hij
wat zopas in het leven
woest op hem afkwam.

Velo

Als hij fietst in het
landschap klopt zijn hart zacht, te-
vreden in zijn borst.

Fietser in landschap.
Hoor. Voel. Zijn hart klop sterk, te-
vreden in zijn borst.

Symbiose

Tuinier spit. Hij leest
zijn boek. Kijkt op en af. Ge-
dachten verwerken.

Tuinier spit. Hij leest
zijn boek. Kijkt toe. Zo zijn ge-
dachten verwerken.

In mei legt elke vogel

Oude nesten hoog
in winterbomen. Straks weer
pluimpjes en piepjes.

Gedeisd

Madeliefjes houden
hun kopjes laag. Brrr, de
grasmachine komt.

Boomgaard

Mispelaar. Moerbei.
Vlier. Rabarber daartussen.
Kweepeer. Appel. Pruim.

Schikking

Weloverwogen
plant hij struikenkring in grond,
tuurt naar hun toekomst.

Gezinnetje

Jongeman spit en
plant in de tuin. Op het gras
kraait hun klein kindje.

Vol moed spit en plant
man in zijn tuin. Op het gras
kraait hun klein kindje.

Remedie

In het staartje van
de winter honing smeren
tot de bloesem komt.

Verschilo

Stil staat de tuin in
de winter. - Lente. Alles
weer in beweging.

Toegang

Schuifraam open. De
geluiden van de wereld
dringen naar binnen.

Triomf

De kraai zit op het
hoogste punt van de lork zelf-
zeker te wezen.

Hameren

Spechtengeroffel.
Drilboor tegen een holle
stam in de verte.

Eindelijk

Naarmate het weer
buiten beter wordt wonen
de buren dichter.

Zitje

Jong, teer treurwilggroen.
Eerste lentebaldakijn
waaronder je zit.

Verleden tijd

Het boerenpaard staat-
staart als een standbeeld naar een
ploegende tractor.

Verjonging

De knotwilg kortge-
wiekt. Zijn kale, houten kop
klaar voor nieuw leven.

Geuren en kleuren

Ribes ontplooit zich,
bloedrood. Zijn blad geurt, geplet
tussen de vingers.

Vooruitzicht

Basilicumkruid
in een pot op de venster.
Dat wordt Italiaans.

Nadering

Op het groen gras komt
de zwarte poes aangerend
met haar belletje.

Comparatieven anders

Als het weer buiten
beter wordt wonen buren,
lijkt het wel, dichter.

Lenteliefde

Op de zitbank wacht
de jongen vergeefs op haar
fiets in de verte.

Zitbank. Zo te kijk
wacht hij tevergeefs op haar
fiets in de verte.

Koers

Vensterbank. Frele
tomatenplanten vangen
flauw eerste zonlicht.

Vensterbank. Frele
tomatenplanten tieren
op lentezonlicht.

Anemonen

Anemonenwit
steekt plots de kop op in het
dichtbegroeid bosje.

Dichtbegroeid bosje.
Anemonenwit steekt plots
vinnig de kop op.

Silhouet

Dag, silhouet, fijn-
mazig, van winterse bo-
men. Welkom, groen blad.

Dag, silhouet, fijnmazig,
van winterse bomen.
Welkom, groen blad!

Comparatieven

Naarmate het weer
beter wordt buiten wonen
de buren dichter.

Comparatieven

De buren wonen
dichter naarmate het weer
buiten beter wordt.

Eind

Eind maart. Gras groeit. Met
lange tongen schuifelen
koeien uit stallen.

Tijd

Na een jaar grondkuur
komen de narcisjes ver-
dubbeld te voorschijn.

Lentelammetjes

Lammetjesweiden
die als lichtvlekkengloed in
het landschap liggen.

Gelaat

Behoedzaam borstelt
de zonnegloedwarmte win-
terkoukleuren weg.

Winterkoukleuren.
Behoedzaam borstelt zonne-
gloedwarmte ze weg.

Oef!

Zonnegloedwarmte
borstelt behoedzaam winter-
koukleuren zacht weg.

Toenadering

Ieder gaat zijn eigen vreemde wegen
en komt toch andere vreemde mensen tegen,
en het vreemde wordt stilaan vertrouwd.

Lam

Lammetjesweiden
die als lichtvlekken jong
in het landschap liggen.

Plooi

Soms, wanneer alles
als vanzelfsprekend
in de juiste plooi valt en
daar warm en zalig
blijft liggen rillen...

Kat

Op de vensterbank
knus tegen het glas aan
deelt de kat ook mijn lijf.

Lentegevoel

Nieuw vogelgetjilp
opent vergezichten: wijd-
blauwe luchten.

Hemelschildering

Vliegtuigsporen in
de lucht: in vrije val naar
de luchthaven toe.

Bamboe

Bamboe bijt zich in
de bodem vast: burcht van hard-
nekkige wortels.

Lork

Het silhouet van
de ontbottende lork als
een aderstelsel.

Silhouet van ont-
bottende lork fijnvertakt
als een zenuwstelstel.

Lork tegen lucht ont-
bot: fijnvertakt silhouet
als zenuwstelsel.

Geloven

Weten dat het mis kan gaan,
altijd en overal.
Maar je gaat beter verder
in blind en hoopvol vertrouwen.

Vervulling

Duidelijk fier zit de moeder
tussen haar opbloeiende dochters.
Hieraan heeft zij een deel van haar leven besteed.
Nu komt de vervulling
in verhalen en verwachtingen
waar zij als jonge vrouw van droomde.

Tijd en plaats

Binnen schieten de narcissen
te torenhoog spichtig op.
Laat alles zijn natuurlijke gang gaan
op de plaats waar het hoort
en het zal ten gepasten tijde
ontroeren.

Ontplooiing

Van beloftevol
dicht buigen de tulpen zich
open tot kelken.

Formule

De buren wonen dichter
naarmate het weer buiten
beter wordt.

Traag

Hij was een trage beseffer
en een trage groeier.
Zolang het maar
steeds dieper beseffen
en blijven groeien bleef.

De geweldenaar

Een geweldenaar,
dat wou hij soms zijn,
in de goede zin van het woord.
Iemand met veel kracht,
dynamisch, die bergen
kon verzetten.
Iemand die grootse idealen
zou verwezenlijken.
Iemand die een baken zou zijn
en anderen kracht zou geven.
Dat was buiten de waard gerekend,
de waard van de herberg
die zijn lichaam was.
Waarop hij hoopte zat niet in hem
op de manieren die hij verwachtte,
maar op andere manieren, subtielere misschien.
Die wou hij, koste wat koste, ontdekken.
Af en toe volgde hij al opgetogen
de belofte van een spoor dat hem
verder weg en tegelijk dichter bij zijn
steeds minder vaag vermoede doel zou leiden.

Toverstokjes

Toverhazelaar.
Zijn geel in rood licht op te-
gen een grijze lucht.

Gelukkig

Denken: even met de dochter bellen,
en je praat met haar.
Denken: even bij de vrienden binnen,
en je vertelt bij een glas wijn.
Plannen: bomen zagen met de zoon,
en hij komt.
Een wensje uiten bij de buren,
en ze luisteren.
De fiets nemen, en hij bolt.
Uit wandelen gaan, en
wat mee moet werken
gaat vanzelf bewegen.
Op de aarde,
door de lucht.

Op gang komen

In de lente weer weids willen kijken.
Het hoofd naar alle kanten draaien.
In de nek kraakt het een beetje.
Roest van de winter.
Alles oliën met beweging.

Vervolg

Grootmoeders hebben graag
dat hun kleindochters
goed leren koken.
Hun recepten geven ze door,
de dingen gaan verder.

In alle hoeken en kanten

Berkeblad rolt uit.
Straks stuifmeel windgewaaid langs
velden en wegen.

Trillingen

Zoals alle groei op gang komt
langs velden en wegen
zelf weer herleven
en bijna beven
van verlangen naar
ervaren en bewegen.

Metertje

Klein geworden als
een kind zit ze weggezonken
in haar zetel.

Wijnranken

Uit pas gesnoeide
ranken borrelt druivensap
op. Groei in aantocht.

Berk

De berk wordt voller.
Straks bladgeruis door de lucht.
Stuifmeel tot in huis.


Berkeblad rolt uit.
Straks ruisen in de lucht. Zaad
in hoeken, kanten.

Berkeblad rolt uit.
Straks windgewaai en zaad langs
wegen en weiden.

Rozenstruikensnoei

Rozenstruikensnoei.
Hier en daar trekken doornen
spoortjes van rood bloed.

Uit de stallen

Eind maart en het gras
begint te groeien. Men haalt
de koeien van stal.

Eind maart. Het gras groeit.
Koeien komen met lange
tongen uit hun stal.

Eind maart. Het gras groeit.
Koeien met lange tongen
schuifelen uit stal.

Uiltje

Hij is te bleek en te slap
om nu in de volle, drukke werkdag te staan,
om een ijverige bij onder de mensen te zijn.
Hij moet nu als een kat op de vensterbank gaan liggen
en zich koesteren in de kracht gevende, zachte zon.

Moe

's Avonds plots ineenstuiken als een kaartenhuisje
en zijn bed opzoeken
dat vriendelijk welkom zegt met zijn
warme, versgewassen lakens.
En ook het hoofdkussen om op
en de warme rug van een vrouw
om tegenaan te gaan liggen
verwachten je.

Gewoon

Er moest daarom nog niet zo hard gewerkt worden,
als hij maar gewoon buiten kon zijn. Daar hoorde hij,
vond hij, op zonneschijndagen als deze, als levend wezen.

Geduld

Verdubbeld komen
de narcisjes na een jaar
grondkuur te voorschijn.

Paasboom

Amper binnen: de
krulgwilgtakken ontplooien
zich in hun glorie.

Lentemoeheid

Hij voelt zich als jong blad
dat door de grond moet breken,
aarde boven zijn hoofd verplaatsen
en proestend in de lucht
naar volle adem happen.
Die grens moeten overwinnen
tussen twee werelden:
een ingedommelde en
de uitbundig levende.
Hij snakt naar zijn juichkreet,
hij hapt naar volle lucht.

Belofte

De tractors rollen buiten
omdat de aarde ongeduldig ligt te wachten
nu het eindelijk voelbaar lente is.
Hij ziet ze graag bezig
op velden in de verte,
meeuwen in hun ploegspoor.
De lucht hangt vol belofte
en daar laadt hij zich,
toertjes fietsend door de
hongerige landerijen,
graag en gulzig aan op.

Anders

Mensen die zo luid en zelfverzekerd
en alsof ze alles weten spreken;
die het gesprek overheersen
en over de stille zielen
een pletwals zijn:
hij is er niet voor.
Dan gaat hij thuis
of in een veldweg
bij de bomen en de bloemen zitten,
van de stilte proeven
en rust en vrede zijn.

Fase

Voor de gekapte
bomen in het bos geen leven
meer dan in vuur.

Kap

De hoge bomen
kappen in het bos. Licht nu
voor al wat jong is.

Jaarringen

Gekleed in zaagsel
dat van de bomen stuift. Je
kijkt in hun harten.

Evenwicht

Equinox. De dag
zo lang als de nacht. Alles
is mooi in balans.

Windstilte

Vallen met een plof.
Canadapopulieren.
Weg hun ruisend loof.

Zaag

Bomen omgezaagd.
Geen lente meer voor hun ont-
bottende bladen.

Zending

Anderen zijn onze leermeesters en vuurgevers.
Zij loopt zich gezond, vertelt ze je,
en je wil je ook gezond, de longen open, gaan lopen.
Hij leest zich rustig en wijs, merk je aan hem.
En je gaat je ook in je leunstoel
in goeddoende bladzijden zitten verdiepen.
Hij gaat boeken inlezen voor blinden.
Hij begeleidt op een weekend wie is gehandicapt.
Zij gaat in warme klinieken geduldig zieken bezoeken.
Je buigt je hoofd, want zovelen laten je merken
dat een mens meer en beter en menselijker kan.
Richt nu maar je hoofd op en ga, zo hoor je
hun zending in je binnenste weergalmen.

Dieper

De man vertelt altijd maar over de boeken
die hij met aandacht leest en waaruit hij
zoveel interessants en moois opsteekt.
En je krijgt zin, zin, zin.
Lezen, lezen, lezen en zich
uit andere, opdringerige dingen
in deze geconcentreerde stilte
terugtrekken.

Stil genoeg

De stilte van een huis
als je er alleen bent.
Dan kan je ook
rondlopen in jezelf
en hoor je dingen
die zich anders
zo makkelijk
laten overstemmen.

Nu

Ze is al zesmaal grootmoeder
en weet nu dat je het geluk
moet grijpen waar en wanneer je dat kan.
Zoals nu:
met het jongste kleinkind wandelen
in de eerste namiddagzon van de lente.
Laten liggen wat ligt.
Het hart laten glimlachen
wanneer het dat kan.

Gerichtheid

In wit krijt,
voor aandachtige leerlingen,
letters mooi en welgevormd
op het groene bord schrijven -
en door die gerichte concentratie
en nauwgezette zorg
de schoolse feiten
het nodige gewicht geven
midden het in het zonlicht
opdwarrelende stof.

Hand in hand

Herman van Veen die gist waarom hij
op zijn vijfenzestig nog zo kwiek en creatief is:
"Misschien zijn het de bosbessapjes en daar dan soms
een scheutje ginseng in?"
Het is een genade, een sterk gestel
en een krachtige, creatieve geest hebben.
Daarnaast toch ook je eigen dokter spelen.
Maat houden in eten en drinken.
En oefenen op allerlei manieren
opdat je geest en je lichaam
zouden zijn wat ze maximaal kunnen zijn.

Geloof

Overal maken mensen zich klaar
voor de nieuwe dag waarin ze
zich zullen begeven.
Ontvang hen met open armen.
Ga er van uit:
iedereen doet zijn best.
Ieder laat zijn lichaam
in dienstbaarheid bewegen.
In iedereen flitsen,
op de maat van het hart,
onophoudelijk goede gedachten.

Slapjes

Lentemoe en nog wat meer
voelt hij zich zo slap als een vod.
En daarmee moet hij zich
door het leven slaan!

Standbeeldje

De duif op de nok
wacht op het openbreken
van lentewolken.

Geheim

Kleine notitieboekjes die uit de jaszak
van iemand komen piepen.
Ze maken je nieuwsgierig, want je denkt
dat er geheimen uit het leven instaan
die je plots alles daaromtrent
zouden kunnen openbaren.

Alleen

De alleenstaande vrouw wil haar verhalen kwijt
en stort ze dan maar uit bij iedereen die
even in haar wereld binnentreedt.
Ze zitten toch al zo lang te malen in haar hoofd
en er moet plaats voor al het nieuwe komen.
Dat is er altijd, al neemt het soms
buitensporig grote afmetingen aan
in haar ongewild kleiner geworden wereld
die voor haar nochtans de enige mogelijke blijft.
En, dapper als ze is: ze houdt hem toch
zo groot als ze maar enigszins kan.
Zet daar toch maar je hoedje voor af.
En wie wil er niet eens spreken over zichzelf?

Verkwanseld

Beelden van prachtig opgenomen natuurdocumentaires
over zich heen laten komen als een verkwikkende douche
en ze ook zo over het teveel aan plasticenaanverwante rommel
van onze mensdiezichzelfverkwanseltmaatschappij
uit willen storten.

Weg

Even weg willen uit de eigen werkelijkheid
en naar een lange, meeslepende film willen kijken
of zich na enige beginnersmoeite hongerig vastbijten
in de andere wereld van een goed, intens boek.

Sneltreinvaart

Het leven gaat in volle drukte
met ons aan de haal
en voor je het weet
zit je al aan de eindmeet.

Zon

De man die veel te vroeg
de dagen van het leven dat hem rest
al een voor een moet tellen -
je voelt een beetje als hem aan
de spijt, de spijt om de zon
die nog schijnt en hoe warm
en zalig ze kan zijn, in het leven.

Cyclamen

De in felle of zachte kleuren bloeiende cyclamen
in de koele kloostergangen -
je voelt de zorg waarmee de tuinier
ze tot hun volste wezen bracht
nog gloeien in je hart.

Als porselein

De felle noordooster heeft zich
als een tijdelijke kwelling in zijn keel genesteld.
Hij schraapt er aan de wanden
en maakt het hoofd loom en ijl.
Uitzieken zou je moeten,
maar hoe gaat dat in dit drukbezette leven,
je moet verder.
Met een hol aanvoelend hoofd
wankel je wat door de dagen.
Je bent alleen maar goed
voor soezelen in een voorzichtige zon.
Je bent alleen maar goed
voor weldadige binnenhuiswarmte
en een tijdelijk leven achter glas,
zo breekbaar.

Gezelschap

Het gras zag toch zo grauw nog van een strenge winter,
de bomen stonden nog zo houterig zonder bladeren
dat hij maar een potje vol drievuldigheid
van hyacintjes kocht.
Hij zette ze dicht naast zich in een eenvoudig potje
op de tafel. Als welkom gaf hij hen
wat zuiver water om te drinken.
Ze waren als gezelschap dat, nieuwsgierig naar zijn werk,
rustig vanzelfsprekend naar hem keek.
Het leek of hij met meer was,
een hand soms even op zijn schouder.
Wat zou dat zijn als ze ook kleur kregen
en gingen geuren.

Boomerang

Heel de dag wachtte hij
op signalen van levendige belangstelling en warmte,
tot hij ze zelf begon te geven,
en wonderlijk kwamen ze naar hem terug.

Licht

Zal ik je wat licht geven? vraag ik aan mijn vrouw
die in de donker wordende avond haar papieren doet.
Ja, zegt ze, en ik knip het licht aan
boven haar werkende hoofd.
Het is een kleine goede daad:
licht geven aan iemand.
Ik zal trachten, neem ik mij nu voor,
lichtmomentjes in te bouwen
in de immers toch grotendeels zelfstandig
door mij georganiseerde en geanimeerde dag,
lichtmomentjes,
hop, en weer, en nog: gewoon uit eigen wilskracht,
lichtmomentjes, mijn eigen gloeilampjes -
met een vingerknip.

Foto's

Vreemd zoals mensen spreken van "mijn foto's" -
terwijl op "hun" foto's alleen de werkelijkheid staat -
die van iedereen, maar inderdaad wel
uitgesneden door hun blik,
bekeken door hun ogen -
en dat kunnen dan mee de ogen zijn
van het hart.

Honger

Lentehongerig
klimt hij langzaam op uit het
dal van de winter.

Gezegend

De oude broeder kijkt door de twee ramen in zijn hoekkamer
naar de rivierarm en naar de tuin.
De bloei van de fruitbomen en de waterstanden van de rivier,
die slaat hij gade.
Zelf is hij nog nauwelijks op stap,
maar hij volgt van het leven wat hij er van volgen kan.
En al met al voelt hij zich gezegend
op deze leeftijd van negenentachtig.

Goed zo

Dat er aanhoudend stralende zon is op zijn verjaardag
stemt hem blij.
Maar ook een koude noord-oostenwind is er bij.
Het is al mooi zoals het is.

Hoeder

De tuinier vertelt
met plezier over bloemen
onder zijn hoede.

Oude Abdij

Cyclamen in de
koude kloostergangen staan
wonderlijk in bloei.

Vorst

Het gras nog altijd
gegeseld door wintervorst:
grauwe gewaden.

Eigen

De kinderen schieten op
en schieten ons voorbij.
Ze trillen van energie
en je wil wel,
maar je mag niet altijd meer mee
in hun fel kloppend, bloedeigen leven.

Close

Met een telelens haal je
gezichten van mensen vertrouwelijk dichterbij,
ja, je hebt ze bijna op je schoot.
En je streelt ze in gedachten onbekommerd,
geruststellend als een poes dicht tegen je aan, -
als dat eens zou mogen!

Ongenadig

In de luie zondagnamiddag aan de koffietafel
zit ieder zo ongenadig scherp getekend
door het fel invallend licht.
Je ziet plooien en zwakheden en sterfelijkheden
in lijven en lijnen van bekenden
die je door vertrouwdheid ook in hun dynamische,
sterke momenten in je geestesoog op kan roepen.
Die laat je winnen, en je kiest voor
het volle leven, hard tegen hard
met de op ieder onverbiddelijk veld winnende
lage en lege dood.

Inzet

Al die onbetaalbare inzet
die goed doet en niet omziet,
die ijvert zonder berekening,
die schenkt zonder te vragen.
Die inzet die ons hart
doet uitzetten van diepe vreugde
om mensen zonder veel zelfzucht
en klein eigenbelang.

Moederhart

De moeder zwijgt als ze haar dochters bezig hoort.
De een geeft soms af op de ander, ze doen niet altijd
goed volgens elkaar en laten dat wederzijds ook,
subtiel of minder subtiel, horen.
De moeder zwijgt. Ze draagt ze
allemaal even warm in haar hart,
en al bloedt dat hart,
ze laat het niet merken
en blijft geven, geven, vol liefde
die alleen soms maar
niet begrijpend het hoofd schudt
en met de glimlach verder gaat.

Vrouw

De man is moe geslagen door de zorgen.
Hij wil ze uit zijn lijf fietsen,
al is het een regendag
om geen hond door te jagen.
Toch jaagt hij zichzelf erdoor,
en komt, hoe kan het anders,
hondsmoe thuis.
De vrouw, die hem al weken
heeft zien tobben en zijn moeite
heeft meegemaakt, laat haar
groot hart spreken.
Ze laat een warm bad voor hem
vollopen, en ze boordt het af
met brandende kaarsjes,
als met haar liefde
die zijn hart verlicht,
en de zorgen blaast hij
voorlopig dan maar even weg
als een veertje.

Instrumentaaltje

Er zit een melodietje in je hoofd
en daarop wil je woorden vinden.
Ze komen niet,
en het melodietje wordt lichtjes wanhopig.
"Ik ga mezelf dan maar verfraaien," denkt het,
"en ik ga zonder woorden verder,
alleen,in mijn diepste wezen,
maar melodie zonder meer."

Doorzond

Een namiddagdoezeldutje in de zetel,
hoofd in de zon,
en even zalig de wereld vergeten.
Alleen mee met de zon
licht en warmte zijn, van binnen
en van buiten.

Bol

Soms geeft het leven je slagen waar je niet van terughebt.
Het zijn gewoon mensen dicht bij jou die je de slagen geven.
Ze zijn niet slecht bedoeld. Misschien zijn ze onontkoombaar,
deel van wie iemand is en wat hij doet om zichzelf te zijn.
Je krijgt slagen, maar wie ze je geeft weet het soms niet.
Je moet niet doen alsof je ze niet gekregen hebt.
Je incasseert slagen en ze vergroten je weerstand.
Ze maken je meer iemand van de wereld,
de wereld die onverbiddelijk zijn gang gaat
en doorraast en je kan beter maar,
alsof er niks aan de hand is,
op die bol blijven dansen.

Dans

Het gaat zo vanzelfsprekend, dansen.
Een man die een vrouw wil
en die zijn lichaam volop laat leven.
Schrik er niet voor terug.
Dans op de dansvloer van het leven,
de armen hoog in de lucht,
de benen lenig als die
van een harlekijn aan een touwtje.

Nachtritje

De wipstaart van een
wegspringend konijn licht op
in het nachtfietslicht.

Vooruitzichten

De lente in zich en ze praten over
hun fietstochtjes van vorige zomer.
Hun lichaam maakt zich al op
voor meer weldoende beweging.
De wegenkaarten liggen al klaar,
de rustige streken met toch
veel bezienswaardigs
noemen ze op.
"Waar zullen we nu eens
naartoe gaan?"
Het dromen en plannen
is al een genoegen op zich.
En dan komt daar later nog eens
de werkelijkheid bij met dingen
en plekken en mensen die ze
in hun wildste dromen
niet hadden kunnen vermoeden.

Toneeltjes

Het toneel.
Je zit en je kijkt
maar het doet je niet veel.
De acteurs als mensen
spreken je niet aan.
Het onderwerp laat je
eerder koud.
Er is geen vlam
waar je je handen
naar uit wil strekken.
Er is geen kleine kou in jou
die je er mee zou kunnen warmen.
En teveel stukjes toneel
uit het leven van alledag
zitten nog in je hoofd
na te roezemoezen.
Ze bezetten je hele scène
en blijven hun woorden herhalen
als hardnekkige souffleurs.

Zoekertje

Je weet het nog uit je kindertijd,
als je iets moest zoeken,
en de anderen riepen "Koud!" of "Warm!"
naarmate je er verder af
of dichter bij kwam.
Warm of koud,
laat zo de weliswaar onbekende loodsen in je leven
roepen, gewoon toefluisteren is ook al goed,
en zo in de juiste richting komen
van wat je wou vinden.

Warm of koud

Sommige dingen laten je koud.
Moet je dan toch hun warmte gaan zoeken -
want soms vind je iets
waar je het niet verwacht.

Afwisseling

Je wenste dat je woorden
tot een boekje verzamelde
dat mensen in hun zak konden steken
en af en toe haalden ze het boven
voor een tussendoortje -
ter verpozing eentje van een ander
terwijl er toch ook zoveel zijn,
moment na moment,
in hun eigen leven.

Teken

Er is een wieg van de zolder gehaald
en dat is een vreugdevol teken.
Er is een pot verf gekocht
en nieuwe stof wordt uitgemeten.

Gelijkenis

Thuisgekomen na het werk
gerust en zalig in zijn zetel slapen -
toen ik het mijn vader vroeger zag doen
had ik nooit gedacht dat ik mij later - nu -
gelijkaardig en even genietend
neer zou gaan vlijen.

Verschil

De ingekrompen
katjes uit de koude wei -
binnenshuis open.

Getekend

Wind klieft de lippen
open zoals hij bijtend
uit het oosten giert.

3D

Bij veel dingen die je om een of andere reden opschrijft
zou je telkens graag een foto willen maken.
Een foto uitgebreid, zoals een film met extra's dankzij 3D,
met geuren en lichtinvallen en klanken:
de hele, dan nog nauwelijks te vatten sfeer
die om de dingen hangt,
want woorden zijn op een of andere manier
maar één dimensie,
al komen ze uit een ronde, driedimensionale kop.

Rust

In de stilte van de late avond, zeg maar nacht,
in het glimmend schoongemaakte huis,
graag de woorden laten komen
terwijl de jonge lentekatjes zich
in de met water gevulde vaas op tafel
langzaam tot fluwelen kwastjes openzuigen.

Gewoontjes geworden

Naast het lezen op de trein (mooi meegenomen)
stelt ze zich tot doel: nog een uurtje lezen thuis.
Waar een wil is, is een weg.
De tv mag aan staan, na vijf minuten
is ze sowieso verzonken in haar boek.
Ze doet het: gewoon een goede gewoonte.
Gewenste gewoontes door enige wilskracht
tot ware gewoontes maken:
er toe besluiten het te doen.
Na een tijdje kijk je met de glimlach terug
op de door dagelijkse volharding geboekte winst.

Avatar

Avatar gezien, en helemaal tot het einde van de eindgeneriek blijven kijken.
Hoed af, al dat werk, al die details, alle kunst en alle truuks.
De goeddoende boodschap dat de natuur overwint.
Het moet de harten van de mensen sterken.
Maar als je de filmzaal uitkomt was het weer als een droom.

Energie

"Wat een energie," zeg ik, " die man!"
"Jawel," zegt hij, " maar 's avonds kan je hem wel
bijeenvegen op een vuilblik."
Zo àlles gegeven,
waarvoor alleen maar dank.
En nu een nacht om te bekomen,
zijn krachten laden zich slapend
aan het grote, wondere stroomcircuit op.

Eindelijk!

Tijdens de leswisseling zitten de leerlingen
op de vensterbank in het eerste maartzonnetje.
Ze zitten met volle teugen,
ze slorpen op uit alle macht.

Zaligheid

Zitten tussen mensen,
zonder zelf te hoeven spreken,
maar in je oren veel tonen en talen om jou,
als in een warm bad
en tegelijk ook een douche.

Zo

Zoals kinderen
rond hun juffrouw of hun meester trossen.
Ze roepen van enthousiasme,
hun stem gaat de hoogte in,
hun ogen blinken en hun woorden
kunnen niet snel genoeg komen -
zoiets, bedaarder,
maar met een zelfde vuur:
ik wens je zo iemand, mandenvol,
voor jou.

Tempo

Na het boek waar je doorheen snelt,
en je vraagt je af: wat heb ik eraan? -
blij dat je weer traag mag lezen,
en vaak een zin opnieuw.

Vitrine

Al dat sterkgenerfd, in blokken gezaagd hout
dat aandoenlijk in de vrieskou
langs de weikant ligt,
zo zichtbaar bloot en uitgestald
in zijn tederste houten wonden.

UIt vrije wil

Ze gaat graag haar eigen gangen
maar soms kruipt de poes
vanzelf op je schoot.
Dan streel je haar,
dan ben je vertederd
dat ze
voor je schoot heeft gekozen.

Smachtend

Tulpen buigen diep
in hun vaas in het huis. Ze
zoeken de aarde.

Toverstokje

Toverhazelaar
tovert eerste kleuren fel
tegen wintergrauw.

Vervroegd

Forsythiageel
bloeit in een vaas in het huis.
Vijgen voor pasen.

Minibloem

Hazelaartakken
hangen hun katjes uit. Kijk,
daar bloeit er iets roods.

's Anderendaags

Overal takken
op het fietspad. De wind trok
zijn sporen vannacht.

Nog even

Sneeuwklokjes buigen
in maartse vrieskou. Wachten.
Ze hebben geduld.

Niet zo tenger

Een verwondering:
het magere, tengere meisje
fleurt helemaal op
als ik naar haar vakantieplannen vraag.
Ze gaat met haar vriend en de hulp van vader
eigenhandig, van de grond af,
aan hun huis beginnen bouwen.
Zij zal handlanger spelen
en bijspringen waar ze kan.
Haar ogen glinsteren nu,
en ik zie een hart in haar kloppen
dat haar tenger lijkende lichaam
kracht geeft. En achter haar,
in mijn gedachten, zie ik haar
lopen stralen in een nieuw,
op wilskracht gebouwd huis.
In elke kamer zal ze reizen
naar de herinneringen aan
hoe alles waarin ze nu
als vanzelfsprekend loopt,
tot stand kwam.

Eindspurt

Biografieën lezen.
Ze zijn meestal van mensen met allure.
Beseffen, als je over hun verwezenlijkingen leest,
hoe snel jouw eigen leven is gegaan en hoe weinig
je in vergelijking hebt gedaan.
Verwonderlijk: niet meer dan een langgerekte flits was het,
al had men je het leven altijd als dusdanig voorspeld.
En wat heb jij daarin gepresteerd?
Je wil er nog gauw gauw een sprint uit persen,
of het lang en om dapperheid schreeuwend einde
van een marathon.

Thuismatch

De reis, zeggen ze, is schitterend verlopen.
Spijt dat je er niet bij was.
Maar je was hier.
Hier liep de stoet der dagen verder waarin jij
mee moest lopen.

Gordijnen

Nieuwe gordijnen.
Het huis in een vers jurkje.
Een luchtig lichtfeest.