boerengroen

boerin die alleen zit wil de deuren en poorten van de oude boerderij geverfd zien: boerengroen, als in een plaatje van vroeger. kleindochters van achttien à twintig die al niet meer met de ouders mee op reis gaan zullen komen helpen. ze trekken een oude, groene werktenu van gestorven grootvader aan en gaan aan de slag: voor de eerste keer verfwerk doen. wat extra groen op de werktenu valt niet op, wel in hun blonde haren, op hun jonge handen. maar daartegen kan je ze wassen. grootmoeder vindt het een hartverwarmend gezicht: de kleindochters zoveel jaren later springlevend komen helpen in de werkkleren van hun peter.
"dat zal de laatste keer zijn dat ik het doe," zegt grootmoe die nog mee helpt strijken. "misschien wel, meter," zegt een van hen, " maar volgende keer zit je er dan in je rolstoel bij!" en zo houden ze de hoop springlevend: grootmoe mag nog lange niet weg, ze hebben te veel aan haar aanwezigheid, haar warmte en haar wijze preken, grootmoe moet op de boerderij blijven leven en het verleden in het heden houden minstens tot ze honderd wordt!