het is de kleine, betonnen brug van een spoorwegviaduct. een fiets- en wandelpad lopen er onderdoor. veelkleurig graffitti op de wanden en slagzinnen hier en daar. die van "hup, makker!" is geslaagd genoeg om hem hem aan het denken en doen te zetten.
hij gaat midden onder de betonnen brug staan en heft een lied aan, een sterk melodisch lied met een krachtige boodschap. dat zingt hij onder de brug voor zich uit, omdat het hier zo goed klinkt, als in de lege woonkamer van een nieuw huis of in een grote traphal. hij herhaalt het met alle mogelijke stembuigingen, toontjes hoger en lager, als een aansporing tot zichzelf.
omdat het hier zo goed klinkt, met immense zangweerklank, zo verdubbeld als hij zelf zou willen zijn.
dit krachtdadig lied blijft gelukkig lang weergalmen in zijn hoofd, als onder die brug, in zijn door dit wonderlijk zingen versterkte, eigen kleine leven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten