paarden en ezels en koeien en schapen en geiten - allemaal hebben ze de neiging om met uitgestrekte hals en platgelegd hoofd zoveel mogelijk net even buiten of onder de afspanning te gaan grazen als het nieuwe van de wei er af is. er staat nog sappig gras genoeg misschien, maar ze kijken verder en nieuwsgieriger en gulziger.
zo ook de mensen. er is nog aanbod genoeg in hun plaatselijk leven, maar het voelt te afgeperkt aan en terecht gaan ze al reizend even buiten de vertrouwde weiden grazen.
misschien nog te weinig, want de wereld heeft weiden in overvloed, sappige en andere, in allerlei soorten die roepen om tot verrijking of inzicht belopen te worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten