melkkan

recht over hen de boerderij. daar werden een paar keer per dag de koeien gemolken, 's zomers op de wei, en meestal in de stallen. daar zat de boer dan onder zijn dieren te zingen. plezier voor hemzelf en zijn boerin, goed voor de melk. de buurjongens kwamen er 's avonds graag met de kan om melk. soms was er een beurtol: ze konden toch niet altijd met twee of drie om een paar liter melk gaan! boerin was dan al in huis, stond te werken in haar keuken, had tijd voor een woordje. maar waar het om ging: er waren ook dochters, en misschien zouden die zich mengen, af en toe, in het gesprek. of je kon als je geluk had op zijn minst een glimp van hen opvangen, en kijken, en een heel klein beetje hopen...in ieder geval had het iets warms, een avondritueel met loeien van de koeien en ritselen van het hooi. over alles hing een aangename gloed, het jonge bloed ging ruisen en ietwat schuchtere jongens zochten stilaan, zachtjes meisjes.