spijt

ja, ik kan me voorstellen hoe je nu sterft van spijt, zegt ze, en dat is sterk uitgedrukt: sterven van spijt. maar jawel, tijdelijk voelt het zo aan: een vreselijk gemis aan waar je niet bent, wie je niet ziet, wat je niet meemaakt, en dat zó als een gat in je wereld ervaren. je had er willen zijn, je had er willen praten, je had er willen beleven - maar nu moet het gewoon met hier en nu, en dat komt op de altijd teleurstellende tweede plaats. sterven van spijt - maar het kan ook nog van zoveel andere dingen.