plots

plots kom je terecht in een categorie waar je liever niet had willen toe behoren. onverwacht zit je gevangen in een val van kenmerken die je tekenen en typeren en je deel van een grotere samenstelling doen zijn. een categorie, een groep die je nooit als dusdanig had gezien, waargenomen, van wiens bestaan je je niet levendig bewust was geweest. en die zeker niet tot het vrolijke, onbezorgde leven behoorde! maar nu dus wel. de leeftijd, het lot hebben hun wijzer op je gericht en hij is op jou blijven stilstaan. je hebt nog willen blazen en roepen van "weg,weg!" maar niets aan te doen, stilgevallen als een uitgestoken vinger naar jou. je voelt je beschuldigd, je voelt je veroordeeld, je voelt je onterecht en oneerlijk behandeld: waarom ik? waarom ik al? waarom ik ook? maar je kan niet voor- of niet achteruit, je kan niet uit je lichaam of je leven, je moet er door, je hoort er bij, je bent, gewoon, zoals zovele anderen, de klos. je kan de klos zijn op onnoemelijk veel manieren. en het is nooit prettig. en het is nooit bemoedigend. maar het zijn wel de feiten. en er is maar een weg: je moet er door. plots zie je veel vormen van tegenslag. plots zie je veel medestanders. plots zie je overal veel stille helden.