pensionaat

oorlog, en het jonge boerenmeisje zit van haar 12 tot 14 op pensionaat, om een beetje juffrouw te worden. de zusters vragen de ouders dat ze af en toe wat extra voeding brengen in deze moeilijke oorlogstijden. dat doet de vader, met een fiets volgeladen met aardappelen, eieren, zelfgebakken brood, noten, appelen uit de boomgaard... fier bezorgt hij het aan zijn dochter, zijn oogappel, en de zusters kijken goedkeurend toe. hoe lacht en zwaait en praat de vader in zijn donker pak op de oude herenfiets, hoe gelukkig of weemoedig is de dochter nu zij na lange tijd haar vader weerziet? de moeder thuis vroeger trachtte het zich voor te stellen, zoals ik nu: een vervlogen wereld, een andere tijd uit een - het geldt voor ieders leven - historisch verleden.