studiereis

in de studiereishotelkamers sms-en en bellen jongens en meisjes van 14-15 van middernachtelijk tot in de vroege ochtenduurtjes naar elkaar. de vader ziet het allemaal aan de gsm-rekening van de zoon die hij moet betalen: datum, tijd, uren en minuten. hij weet nu, hij kan allerlei vermoeden maar de zoon laat niets los, hij glimlacht zonder veel meer. boos worden helpt niet: iedereen is jong geweest. en het was prettig, ongetwijfeld, het heimelijke bellen, misschien de afspraakjes, misschien de wisselingen van kamer, misschien de sterke verhalen, misschien de proberende gebaren, misschien een gestolen kus, misschien...de vader vermoedt maar de zoon laat hem raden, en is dat niet zoals het altijd al geweest is en zal zijn?